Budowa  Alembika

     Alembiki były pierwszym typem prostego aparatu destylacyjnego. Od wieków mają niezmienioną budowę, tradycyjnie wykonuje się je z miedzi. Składają się z ogrzewanego kotła, czaszy, rury odpędowej, chłodnicy i odbieralnika. Kształt alembika, zwłaszcza jego górnej części ma wpływ na jakość i charakter destylatu.
    Pot stille zamiast czaszy mają zwykłą pustą rurę. Jeżeli wykonane są ze stali nierdzewnej, rura częściowo wypełniona jest sprężynkami miedzianymi.

Kocioł destylacyjny

   Najlepiej gdy jest ogrzewany pośrednio, przez płaszcz wodny, lub olejowy. Mniejsze jest prawdopodobieństwo przypalenia wsadu, a sama przebieg destylacji łatwiej kontrolować. Temperatura wody,która ogrzewa kocioł musi przekraczać 100 stopni Celsiusza. Dlatego potrzebne jest lekkie nadciśnienie, kontrolowane zaworem bezpieczeństwa. potrzebny jest termometr, i wskaźnik poziomu cieczy. Taki zbiornik z płaszczem musi być wyposażony w zawór bezpieczeństwa i wskaźnik poziomu cieczy. Dobrze, gdy zainstalowane jest mieszadło, nawet ręczne. Można wtedy destylować gęste zaciery. Oprócz spustu odwaru przydaje się duży zamykany otwór do napełniania, opróżniania gęstwy, czyszczenia zbiornika. Przydatny jest też wizjer i termometr do kotroli temperatury wsadu. Jeżeli stosujemy ogrzewanie elektryczne, możemy dokładnie sterować mocą grzewczą.

Czasza kotła

   Charakterystyczną częścią alembika jest kulista czasza. Pełni ona funkcję deflegmatora, może być w kształcie cebuli czy stożka. Jej wielkość i kształt decyduje o intensywności skraplania, wpływa na smak i aromat. Wykonuje się ją z miedzi, która jest bardzo dobrym przewodnikiem ciepła. Ponadto miedź absorbuje związki siarki, katalizuje rozpad estrów i innych niepożądanych substancji, które wpływają niekorzystnie na smak i zapach destylatu.

Rura odpędowa

   Czasza w górnej części płynnie przechodzi w rurę odpędową. Najczęściej nazywane jest to "łabędzią szyją". To pod jakim kątem jest połączona z czaszą alembika, czy wznosi się, bądź opada decyduje o intensywności aromatu kosztem mocy destylatu.

Chłodnica

   Chłodnica służy do skroplenia destylatu, dlatego skręconą rurkę, połączoną z rurą odpędową, umieszcza się w zbiorniku z zimną wodą. Złączka z dopływem zimnej wody powinna być umieszczona w dole chłodnicy, ponieważ najskuteczniejsze jest chłodzenie przeciwprądowe. Rurka w ktorej będzie skraplał się destylat powinna być wykonana ze stali szlachetnej, nie z miedzi. Ważna jest odpowiednia wydajność chłodnicy, tak aby wypływający destylat był zimny. Zapobiega to stratom aromatu i mocy wydestylowanego trunku.

Odbieralnik

   Potocznie ze wzgledu na ksztłt nazywany jest "papugą"". Montuje się go na wylocie chłodnicy do odbioru destylatu. Specjalna budowa umożliwia włożenie alkoholomierza i stałą obserwację mocy destylatu wypływającego z chłodnicy do podstawionego naczynia.